Eindpresentatie in Moskou

Er is wekenlang met man en macht gewerkt. Samen met Sant en Co en met hulp van Aronsohn hebben we alles uit de kast gehaald om een prachtig ontwerp te leveren. En dan heb je daarna iets meer dan drie kwartier om je argumenten kracht bij te zetten. Natuurlijk slaan de zenuwen toe. Er staat veel op het spel. Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk omdat zo'n architectenbureau een hongerige machine om te voeden is dus moet er altijd steeds werk bij. Maar ook figuurlijk, emotioneel, we willen dit heel graag doen. Op zo'n mooie plek en na zoveel inzet!

We ontmoeten onze Deense collega die een beetje bleek ziet. Zijn vlucht van Aarhus naar Berlijn had vertraging omdat er een bom uit de tweede wereld oorlog was gevonden. Daardoor had ook de vlucht vanuit Berlijn naar Moskou weer vertraging en kwam hij pas vanochtend aan. Zonder maquette want die was in Berlijn achter gebleven. Ons plan om de maquette in Moskou te laten maken was zo gek nog niet.

Dan de presentatie; Dorte heeft een marathon gelopen. Het is echt sporten. Met rode wangen de eindstreep halen en toch op blijven letten op de vragen. En je niet van de wijs laten brengen doordat de grote baas geen Engels spreekt en er een tolk door heen zit te kletsen. Dorte had de tolk al bijna tot de orde geroepen maar kon zich nog net beheersen. De presentatie ging heel goed ondanks de tolk. Eerst alleen maar KGB gezichten, niet uit de plooi te krijgen. Totdat Dorte over haar kinderen begint en dan komt de eerste glimlach. We krijgen veel vragen en ook vragen waar uit blijkt dat ze de
stukken goed gelezen hebben. Dan wachten op de uitslag van deze ronde, er mogen
er 3 door naar de commercial negotiations. What ever that may be. We begonnen
ooit met 12 bureaus. Daarna werden er 8 geselecteerd waarvan er 3 af hebben
gehaakt en dan mogen er  nu 3 naar de laatste ronde.

Afwachten dus. We wandelen na de presentatie door Moskou. Koud maar met prachtig licht. We lopen over de brug over de Moskva en daar staan hele vreemde bomen. Het is de plek voor jonge stellen om elkaar eeuwige trouw te beloven en dat te bezegelen met een slot. In Keulen heb je dat ook, met bescheiden sloten, maar hier gaat het om slotkasten. Toont dit de subtiliteit van de Russen?

We genieten van het GUM, het grote "passage warenhuis" aan het rode plein. Onze Haagsche passage, laten we het maar over het oude deel hebben, is aardig maar dit is de wereldtop. Wat een feest. Dorte koopt er een T-shirt voor haar zoon met een niet nader te noemen internationale leider in camouflage erop. Je valt er wel mee op denk ik.

's Avonds hebben we een internationaal architectendiner met onze concurrenten/ collega's. Vlak daarvoor krijgen we het bericht dat we bij de laatste 3 horen. De Denen en Finnen hebben het niet gehaald. Dus hebben we vrijdag geen toeristendag maar gaan we samen met onze Russische partner de laatste ronde in. Zeer spannend.

Ernstjan

Dit is deel 2, lees hier deel 1.