De toekomst en wat doe je er mee?

In december verscheen onderstaande publicatie in het Vastgoedjournaal. Hierbij de tekst van het artikel.

Toekomst hebben we zelf in de hand
Ik haal graag Tom Lehrer, een Amerikaanse komiek uit de jaren 60 aan ‘life is like a sewer, what you get out of it depends on what put into it’ en daarna vervolgt hij. ‘It is precisely the sort of dynamic positive thinking that we so desperately need today in the trying times of crisis and universal Brouhaha’.

Zo is het, denk ik. We hebben het echt zelf in de hand. Ik heb een jaar in Londen gewerkt en gewoond en het eerste wat me daar opviel waren de taxichauffeurs die rond rijden op zoek naar klanten. Dat is nog wat anders dan taxichauffeurs die voor het station uitbuikend staan te wachten op klanten. Ik denk dat als de architecten niet als Londense taxichauffeurs gaan opereren de overlevingskansen voor de sector nihil zijn. Dus erop uit met de overtuiging dat je het zelf in de hand hebt. Zo hebben wij in 2013 een onderwijsbeurs in Saoedi-Arabië bezocht en zijn we door een merkwaardig toeval teruggekeerd met een opdracht voor een kantoor voor Saudi Airlines.

Vroeger werd je ontslagen als je met de concurrent sprak
Nu wordt je ontslagen als je dat niet doet. Dit is denk ik het tweede aspect voor ons in een veranderende samenleving. We veranderen van een interneteconomie naar een samenwerkingseconomie. Supercomputers kunnen nu al tien tot vijftien schakelingen per seconde aan, over een paar jaar zullen dat tien tot negentien schakelingen per seconde zijn. We hebben alleen nog geen problemen bedacht die complex genoeg zijn voor deze rekenkracht. De computers zijn echter wel in staat hele complexe ontwerpen te realiseren. Nu komt het erop aan samenwerking te zoeken. En dan bedoel ik niet de ketenintegratie. Daarbij gaat het er vaak om, zo ver mogelijk naar voren te gaan om zo eerder de baas te spelen. Mij gaat het om ontketenen door op maat gemaakte verbanden te smeden die gebaseerd zijn op kennis en niet op macht; ontketenintegratie. Als iemand een deel van het architectenvak beter kan uitvoeren dan wij dan moeten we daarover niet moeilijk doen. Dan moet je zorgen dat je het beter kunt of accepteren dat een ander het beter kan.

Als derde aspect: neem kennis van de demografisch ontwikkelingen, daar zit de sleutel

Ik zat me laatst te verbijten. Ik had op het congres Bouwstenen willen zijn waar de ‘Reisgids maatschappelijke voorzieningen’ werd gepresenteerd, die in samenwerking met het Interbestuurlijk Programma Bevolkingsdaling (ministerie BZK) tot stand is gekomen. Er was een crisis in de jaren tachtig, maar die ging weer over. We zullen moeten leren leven met een andere demografische werkelijkheid. Als ons dat lukt, weten we waarvan we moeten afblijven en waar de kansen liggen.
Ik heb er nu al zin in!